Alfabet Soep voor je ziel


Alfabet Soep is een laagdrempelig woordkunst evenement dat op zondag 15 november 2015 voor het eerst zal plaats vinden in Hostel Room Rotterdam aan de van Vollehovenstraat 62. Het betreft een zondag middag van 15u.-18u., waar acht woordkunstenaars in de breedste vorm hun passie voor zich doen spreken. In de pauze krijgt iedere gast een kom soep. Zowel 't entree als de soep zijn geheel gratis. Voor de eerste editie hebben we gekozen voor oma's erwtensoep en buurvrouw's linzensoep (vegetarisch). 




De sprekers van deze eerste editie zijn:
- Greg Cathalina (Den Haag)
- Carina Fernandes (Rotterdam)
- Christopher Blok (Utrecht)
- Poezhia (Rotterdam)
- Mizt aan de Maas (Rotterdam)
- Lucky de la Coix (Eindhoven)
- Joja (Rotterdam)
- Wil.iam Shakesbeard (Rotterdam)

Het is de doelstelling van Alfabet Soep om mensen samen te brengen in een gezellige huiskamersfeer om hun geest en hun maag te voeden. 

Tot zondag, 

Team Alfabet Soep

Poëzie uit #Quasa's #Pepertje gekoppeld aan kunst van Gea Zwart i.v.m. Poëzieweek

Joja - Just another day (2014)

Ik begin het jaar gelijk goed door te stellen dat het "Just another day" is. Hier kun je em beluisteren.

Gevangenis (column)

Ik zit vast.
Gevangen.
Ik ben 43 jaar en heb nu al 2 jaar tot life.
In het voor arrest was er nog hoop, maar nu is het definitief.
Zoals vele  mede gevangenen heb ik het niet gedaan!
Ik heb er geen hand in gehad.
Zit op dit moment vast in isoleer.
Praat zo min mogelijk, anders kom ik  nog meer in de problemen en probeer niet al te veel aandacht op mij te vestigen, want het is slopend voor de mensen om mij heen.
Tis zo eenzaam en confronterend. Ik vraag me vaak af hoe mensen het doen.
Als alles dat je dacht te zijn je wordt afgenomen en je geen kant meer op kunt.
Alleen hier, op papier, kan ik nog enige vrijheid vinden.
Maar ook dat kan me afgenomen worden.
Voor nu heb ik dit nog en hier geniet ik wel met volle teugen van.
Iedere dag lijkt op de vorige, hier in isoleer.
In het begin was het heel donker, maar nu wordt het langzaam maar zeker een stukje lichter. Ik schrijf de miljoenen gedachten van me af. En nog gaat het sneller in mijn hoofd dan dat ik ze op kan schrijven.
Als ik ze praat lul ik mezelf nog vaster.
Probeer maar wat te trainen, zoals vele van mijn lotgenoten.
Maar soms zit ik zo vast dat ik echt geen kant meer op kan.
Soms wordt ik boos op mezelf en op het oneerlijke vonnis dat ik gekregen heb.
Het leven waar aan ik voorlopig niet meer mag deelnemen.
Ik moet er zelf wat voor doen! Wordt er gezegd.
Maar zolang mijn bewegings vrijheid beperkt wordt, zit ik alleen maar vast in mijn gedachten.
Ik zit m’n tijd wel uit. Ik ben Mega Sterk, maar ik heb Multiple Sclerose.

Joja Jules
Oh ja ... Ik heb een column geschreven voor in de Metro. Ik heb de smaak te pakken, dus er zullen meer volgen. Enjoy!

Link: http://lezerscolumns.metronieuws.nl/view/d41x

LEZERSFEEST 2013: SCOOTGANGS ROTTERDAM

Je komt ze steeds vaker tegen. Je kan bijna niet meer om ze heen.
Ze zijn boos en kijken je aan, wachtend tot jij gedag zegt.
Anders negeren ze je met een onderzoekend afkeurende blik.
Luid racen ze over de stoep alsof zij hem bezitten en als je niet bijtijds opzij gaat, rijden ze vloekend en tierend over je voeten.
Scootgangs noem ik ze.
Gevaarlijk zijn ze.
Beangstigend staan ze op hoeken bij de lokale Albert Heijn. Als Harley Davidsonrijders, rokend met hun sjekkies, Brandaris.
Ze trekken zonder waarschuwing op. Jij moet dat dan door hebben en opzij voor ze gaan.
Maakt niet uit van welke hoek ze komen.
Voor je, zijlings, achterwaarts.
Als bedreven kamikaze piloten drukken zij hun wil aan het straatbeeld op. En jij probeert als een ervaren ballerina opzij te springen om niet aangereden te worden door die arrogante malloten die zonder blikken of blozen er maar van uit gaan dat jij dit allemaal moet weten.
Links, rechts. En dat zonder bedankje of vriendelijke glimlach.
Schoften zijn het. Ze worden ook steeds jonger en dikker.
Mannen, vrouwen, alle kleuren.
Sommige zonder een echt aanwijsbare reden.
Rotterdam wordt er mee overspoeld.
Mijn Rotterdam,
Het Rotterdam dat bekend stond als een sportieve stad. De stad van Bep van Klaveren, Coen Molijn, Regillio Tuur en zelfs onze geïmporteerde fitness goeroe Tatjana Simic bracht haar weelderige lijf naar Rotterdam.
Rondborstig siert zij onze stad.
Patricia Paay draagt op haar bejaarde leeftijd nog steeds het vaandel erg hoog.
Zelfs Leen met zijn armtechniek siert nog menig feestje.
You never walk alone!

Maar Rotterdam, Rotterdam wat is er aan de hand met al deze mobiele opgeverij?
Je kan denken wijf wat loop je nou te zeiken over al die arme mensies en wat geeft jou het recht.
Maar vaak kijk ik naar mijn rollende lotgenoten en denk: Echt waar, joh?
Ik zelf ben ook zoals vele anderen ongevraagd gedegradeerd naar een stoel positie en ingelijfd door de scootgang.
Dus met rollende ogen naar mijn mede rolleraars rol ik verder door Rotterdam.